10-letni chłopcy 40 lat temu zwisali na drążku 25 sekund. Teraz: 8 sekund

W czasach PRL-u nie było świecących deskorolek, “wypasionych” rowerów, trampolin do skakania. O profesjonalnych boiskach czy salach gimnastycznych można było tylko pomarzyć, a w wielu domach brakowało łazienki czy toalety. Ale dzieci i tak były sprawniejsze – podkreśla dr Janusz Dobosz z Narodowego Centrum Badania Kondycji Fizycznej.

Rośnie nam pokolenie fajtłap i słabeuszy – zwisają krócej, biegają równie marnie – wynika z rozmowy z dr. Doboszem, którą przeprowadził Dziennik Bałtycki.

Ekspert porównuje kondycję dzieci PRL-u w wieku 10 lat (dziś mają 50 lat) ze sprawnością fizyczną obecnych 10-latków. Bierze pod uwagę m.in. zwisanie na drążku.

“Chłopcy w wieku 10 lat w 1979 r. byli w stanie utrzymać się na drążku 23-25 sekund. W kolejnych latach ten czas uległ skróceniu. W 1999 r. było to 15 sekund, a w 2009 r. – 12 sekund. Z ostatnich badań, które wycinkowo prowadzone były w ubiegłym roku wynika zaś, że przeciętnie wytrzymują już tylko 8 sekund” – czytamy w rozmowie.

Ekspert zaznacza, że obecne dzieci “równie marnie biegają”.

I podaje twarde dane: na dystansie 600 metrów, w 1979 r., przeciętny 7-letni chłopiec uzyskiwał czas o 39 sekund lepszy niż obecnie. Dziewczynki wypadają jeszcze słabiej – w latach siedemdziesiątych w biegu na 600 metrów siedmiolatka uzyskiwała czas o 43 sekundy lepszy niż współcześnie.

Co więcej – według dr. Dobosza – dzisiejsze dzieci fatalnie też skaczą. Przypomina, że w 1979 r. kilkulatek był w stanie skoczyć w dal prawie 130 cm, w 2009 r. ledwo skoczył 110 cm.

Specjalista konstatuje, że historia badań sprawnościowych ma rodowód przedwojenny – dla marszałka Józefa Piłsudskiego wychowanie fizyczne dzieci było na tyle ważne, iż uważał, że musi ono przebiegać równolegle do nauki innych przedmiotów. Dzieci uczestniczyły m.in. w zajęciach gimnastycznych, na których obowiązywała żelazna, wręcz wojskowa, dyscyplina.

Więcej: dziennikbaltycki.pl